Öcal : Öc almaktan, intikal alan
Ödül : iyi bir işe, bir başarıya karşılık olarak verilen armağan
Öğün : ("övünmek'ten buyruk) kendi kendini öv, kendi kendini yücelt, övün
Öğünç : övünülecek şey, kıvanç, övünç
Öğüş : torun; çok; övme biçimi, övüş
Öğüt : birine, yapması ya da yapmaması gereken şeyler üzerine söylenen söz
Öke : olağanüstü yetenekleri olan kimse, dahi
Ökmen : Akıllı, zeki
Ökmener : akıllı, yiğit, zeki yiğit
Öksel : akılla ilgili, zeka ile ilgili, ussal, akılsal
Öktem : yürekli, yiğit, güçlü, görkemli; ünlü
Öktemer : yürekli yiğit, güçlü yiğit, görkemli yiğit, ünlü yiğit
Ökten : güçlü, yiğit
Ömer : Dirlik, canlılık yaşam gücü
Önal : Daima önde olmak
Önalan : önce davranan, önde giden, başa geçen
Önay : Ay'ın ilk günlerindeki hali, hilal
Öncel : birine göre kendinden, önce gelen, selef; yol açan, yol gösteren
Öncü : önder, yol gösteren, önde giden, bir işte yol açan
Öncüer : önde giden yiğit, öncülük eden yiğit
Önder : Lider, yönetici, şef
Önel : bir işin yapılması için verilen süre
Önem : bir şeyin nitelik ya da nicelik yönünden değeri olma durumu, değer
Öner : (ilk ya da ikiz doğumda önce doğan çocuk için) önde gelen yiğit Önde giden erkek
Öngör : Önceden gör, ilerde olacakları sez.
Öngören : önceden gören, önceden kestiren
Öngün : önemli bir günün ya da bir bayramın öncesindeki gün, arife
Önol : önderlik et
Önsel : hiçbir denemeye dayanmadan, yalnızca akıl yordamıyla
Önsoy : önde gelen soy
Önumut : önde gelen umut, ilk umut
Örsal : örsü al
Örsan : örsü an
Örsel : örs gibi sağlam el
Örskan : sağlam kan, örs gibi sağlam kan
Över : bir kimsenin ya da bir şeyin iyiliklerini söyleyebilerek onun Değerini belirtir
Övgü : övmek için söylenen güzel söz, övme
Övgün : övülen kimse
Övül : başkasınca beğenil ve iyiliklerin söylensin
Övün : kendi kendini öv, kendini yücelt
Övünç : bir niteliği nedeniyle övünme işi, sevinme, sevinç, kıvanç
Övüş : birinin iyiliklerini söyleyerek beğenildiğini belirtme, Övme biçimi, övme yolu
Öz : Bir kimsenin benliği, içsel varlığı; bir şeyin temel öğesi (mecaz olarak) ana nokta, can alıcı nokta, ana öğe, bir şeyin en güçlü kısmı, özü, içine arılığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan
Özak : özü ak, özü beyaz, ak öz, beyaz öz
Özakay : özü ak ay, özü beyaz Ay
Özal : özü kırmızı, özü al renkte, gerçek al,
Özalp : özü yiğit, öz yiğit
Özarı : özü temiz özü arı
Özay : Özlü, özü ay gibi aydınlık olan
Özbay : özü zengin
Özbek : yürekli, doğru, namuslu; Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu, Bu boydan kimse
Özberk : özü sert, özü sağlam
Özbey : özü bey
Özbilen : herşeyin özünü bilen, az ama öz bilen
Özbilge : özce bilge kişi, özü bilge
Özbilgin : bilgin kimse, özce bilgil kimse
Özbilir : her şeyin özünü bilir
Özbir : özü sözü bir, doğru özlü
Özcan : bir kimsenin kendi öz canı olan
Özçelik : özü çelik olan kimse, sağlam özlü
Özçetin : özü çetin olan kimse, çetin kimse
Özçevik : hemen durum alabilen kimse, çevik kimse
Özdal : dal gibi kimse, özü değerli
Özdeğer : değerli kimse, özü değerli
Özdem : "içsel varlığım olan" özü demir olan, demir özlü
Özdemir : demir gibi kimse, özü demir olan, demir özlü
Özden : içtenlikli kimse, içten davranışlı, içten, soyca temiz; özsu
Özdener : içtenlikli davranan, kimse; soyca temiz yiğit
Özdilek : içten dilenen şey, içsel dilek
Özdilp : özü dilli, tatlı dilli
Özdinç : dinç kimse, özü dinç
Özdoğa : özce doğaya benzeyen kimse
Özdoğal : özce doğaya uygun, doğal kimse
Özdoğan : özce şahin gibi olan kimse
Özdoğru : doğru kimse, özü doğru
Özduru : içsel varlığı duru kimse, temiz kimse, özü duru
Özdurul : içsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol
Özek : ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla Boyunduruğu birbirine bağlayan demir; bir şeyin ortası, göbeği
Özel : yalnız bir tek şeye, bir ereğe ya da kimseye ayrılmış olan; her Vakit görülenden ayrı, alışılmıştan, olağandan ayrı
Özen : bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma, özenme
Özenç : bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma işi, özenme işi, özen
Özer : Özü er olan
Özercan : özce erkek olan sevgili kimse, yiğit ve sevgil kimse
Özerdal : özce yiğit ve dal gibi kimse
Özerdem : özce erdemli kimse, özce iyilikçi, alçak gönüllü kimse
Özerhan : ünlü uçbeyi, ünlü akıncı yiğit Evrenos Gazi'nin dedesi
Özerk : kendi kendini yöneten
Özerkin : özgür kimse, özerk kimse
Özerol : özce yiğit ol
Özertan : özce şafak vakti gibi olan
Özertem : özce erdemli kimse, iyilikçi, alçak gönüllü, erdemli kimse
Özge : başka, ayrı; başka bir yaradılış ve huyda olan; iyi, güzel; Cana yakın, sıcakkanlı
Özgebay : yaradılışça başka ve zengin kimse
Özgeer : yaradılışça başka olan yiğit
Özgen : yapıp ettiklerinden hiç kimseye karşı sorumlu olmayan, özgür
Özgenalp : özgür yiğit
Özgenç : genç kimse, özce genç
Özgener : özgür yiğit
Özger : özge er, başka er, özge yiğit
Özgü : belli bir şeyde ya da kimsede bulunan, başkasında olmayan
Özgüç : özü güçlü
Özgül : pözü gül kimse; özellikle bir türle ilgili olan, o türe özgü olan
Özgüleç : güler yüzlü kimse, özü güleç
Özgün : hiç kimseye benzemeyen
Özgünay : hiç kimseye benzemeyen ve Ay gibi kimse
Özgüner : hiç kimseye benzemeyen yiğit
Özgüneş : Güneş gibi kimse, özü güneş
Özgür : başkasının kölesi olmayan, eyleminde kimseye hesap vermeyen, hür
Özgürcan : özgür kimse, başkasının kölesi olmayan can, hür can
Özgürel : özgürce iş gören el
Özgüven : insanın kendine inanma duygusu, insanın kendi özüne duyduğu güven
Özhan : Han soyundan gelen
Özilter : özü yurdu savunan
Özinal : özü inanç verici
Özinan : özü inandırıcı
Özkan : soylu kan
Özkaya : özü kaya, özü sağlam
Özker : sağlam, sağlıklı, er; temiz yürekli yiğit, özger; iyilikçi; yardımsever
Özkul : özü Tanrı'ya kul olan
Özkut : uğurlu kimse, özü kutlu
Özkutay : uğurlu Ay gibi kimse, özü uğurlu ve Ay gibi güzel kimse
Özkutlu : özü uğurlu, kutlu kimse
Özlek : toprağın özlü, verimli yeri; zaman; doğaüstü güç
Özlem : bir kimseyi ya da sevilen bir şeyi görme isteği, göreceği gelme, Hasret
Özlen : kendini özlet, özlenilecek biri ol; kaynak; küçük dere; ağaç kökü
Özler : göreceği gelir, hasret çeker
Özlü : özü olan, öz bölümü çokça olan; özleşmiş olan; içten gerçek
Özlüer : özü olan yiğit, özlü yiğit
Özmen : özlü kimse, içten kimse
Özmuştu : özü muştu olan, özü müjde olan kimse
Özmut : özü mut getiren, mutluluk veren
Özoğuz : tam Oğuz olan
Özok : özü ok gibi doğru kimse, doğru özlü kimse
Özol : bir şeyin en güçlü bölümü ol, özü ol
Özozan : özü olan kimse, şair kimse
Özönder : gerçek önder olan kimse
Özpeker : özü sağlam yiğit
Özpolat : özü çelik gibi yiğit
Özsel : özü sel gibi olan, kimse; içle ilgili, içsel
Özsoy : özü temiz, soylu kimse
Öztan : Gerçek şafak
Öztaş : özü taş, taş gibi sağlam kimse
Öztek : eşi benzeri olmayan kimse, özü tek olan
Öztekin : biricik kimse, benzeri olmayan kimse; öz şehzade, tam bir şehzade
Öztimur : özü demir olan, öz demir
Öztin : gerçek ruh, öz ruh
Öztiner : gerçek ruh olan yiğit
Öztok : herşeye doymuş kimse, özü tok
Öztuna : gerçek Tuna Irmağı
Öztunç : tunç gibi sağlam kimse, özü tunç
Öztürk : gerçek Türk; özü Türk, öz Türk
Özüak : temiz özlü kimse
Özüdoğru : doğru kimse, doğru özlü
Özüpek : sağlam kimse
Özütok : herşeye doymuş kimse
Özveren : kendi özünden, kendinden veren kimse, kendi yararından vazgeçen, Özverili
